Fiscale rechtvaardigheid en eerlijke bijdragen van grote vermogens, dat steunt extreemrechts niet. Ze steunen wel beleid dat de belangen van de rijkste lagen van de bevolking beschermt. Ten koste van grotere sociale gelijkheid.
Extreemrechts legt de grote vermogens flink in de watten. Ze vinden immers dat vermogens en vermogenswinsten al zwaar belast worden en dat meer belastingen leiden tot een ‘almachtige staat’. Zo negeren ze het feit dat belastingontwijking door grote vermogens en bedrijven een belangrijk probleem is dat bijdraagt aan ongelijkheid en de financiering van openbare diensten ondermijnt. Het grootste deel van onze overheidsinkomsten vloeit terug naar de mensen, via onze sociale zekerheid, dienstverlening, … Belastingen hebben een herverdelende functie. Maar dat interesseert hen absoluut niet. Ze pamperen grote vermogens.
Belang van de rijken
Door zich te verzetten tegen maatregelen die rijke individuen en grote bedrijven meer belasting laten betalen, toont extreemrechts aan dat hun prioriteit ligt bij het beschermen van de belangen van de rijken, in plaats van het streven naar een eerlijkere en meer gelijkwaardige samenleving. Dit staat in schril contrast met de benadering die pleit voor een eerlijke bijdrage van de grootste vermogens. Zo kantten ze zich hier ook in ons land tegen een strengere effectentaks, want ‘België behoort vandaag al tot de landen met de hoogste ontvangsten uit vermogen in Europa. En dat wil deze regering nog eens verhogen.’ Zo zie je maar, de vermogenden laten we voor het Vlaams Belang best met rust. Die effectentaks bedraagt overigens een schamele 0,15% op effectenrekeningen met een gemiddelde waarde van meer dan 1 miljoen euro.
Duidelijk
De fiscale hervorming waar extreemrechts voor pleit bevordert de hogere inkomens en is slecht voor mensen die het moeilijker hebben. Hun hervorming van de belasting op arbeid biedt de hogere inkomens meer voordelen dan de lagere inkomensgroepen. Ze willen zelfs wie dure oldtimers verzamelt minder belasten, hoe duidelijk kan het zijn?
Ook in Europa kiezen ze de kant van de grote vermogens. In 2020 stemden ze nog tegen maatregelen om een faire fiscaliteit in te voeren en belastingontwijking door grote bedrijven en rijke individuen tegen te gaan op Europees niveau. Een zwarte lijst van Europese fiscale paradijzen? Een vermogenskadaster om te kunnen zien of belastingen betaald worden door multinationals? Niet met extreemrechts.
Kostelijke keuzes
Extreemrechts wil verder ook een beperking van het ‘overheidsbeslag’ tot maximaal 50% van het bbp (bruto binnenlands product – de “rijkdom” van een land). Dat is makkelijk geponeerd, maar kan natuurlijk leiden tot betekenisvolle bezuinigingen op sociale diensten en overheidsuitgaven. En daar wordt de gewone burger die rekent op de overheidsdiensten niet beter van.
Extreemrechts wil essentiële diensten zoals sociale zekerheid en gezondheidszorg splitsen, wat leidt tot ongelijkheid, verdeeldheid en verarming. Een splitsing brengt de financiering in gevaar. De basis wordt kleiner en nauwer en de risico’s worden minder gespreid. Hoe kleiner de pot met bijdragen wordt, hoe minder er is om solidair te verdelen. En wat met de vele Vlamingen die in Brussel of Wallonië werken? Wat met het feit dat Vlaanderen jaar na jaar meer ontvangt omdat het de regio is die het snelste vergrijst en de pensioen en gezondheidsuitgaven er dus pieken?