Het is hoog tijd dat de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen. Er is geld genoeg in ons land. We moeten het niet gaan zoeken bij de gewone werknemers of de sociale zekerheid. No way!
“En wie gaat dat allemaal betalen?” Deze vraag wordt vaak cynisch opgeworpen als dooddoener, vooral vanuit de politieke rechterzijde wanneer sociale noden of initiatieven ter sprake komen. Of het nu gaat om investeringen in openbaar vervoer of eerlijke minimumlonen en pensioenen, er lijkt een hardnekkige mythe te bestaan dat de middelen ontbreken – dat we moeten besparen (of snoeien) om te bloeien, dat we onze uitgaven moeten aanpassen aan onze inkomsten. En dat we enkel en alleen op deze manier onze ‘begroting op orde krijgen’.
Eerlijke bijdragen
Toch gaat dit soort denken voorbij aan de roep om een rechtvaardiger inkomens- en vermogensverdeling. Hiervoor is een grondige herziening van ons belastingbeleid vereist. Want stel je voor: een belastingsysteem dat alle inkomens op een eerlijke manier belast. Elke euro gelijk, of die nu door arbeid, rente of huur verdiend is. Een systeem waarin kapitaal- en vermogensinkomens niet langer een speciale voorkeur genieten en waarbij grote vermogens en bedrijfswinsten aangespoord worden om bij te dragen aan de economie.
- Vermogensbelasting
We stellen voor dat grote vermogens bijdragen naar draagkracht. Een progressieve jaarlijkse vermogensbelasting kan dit realiseren. We schuiven een tarief voor van 0,5% tot 2% op vermogens boven 1 miljoen euro, met uitzondering van de eigen woning. Om die reden is een vermogenskadaster een vereiste. Zo krijgen we een duidelijk beeld van waar de rijkdom zich bevindt.
- Vennootschapsbelasting
Op het gebied van bedrijfsbelastingen is het zaak om elke onderneming een rechtvaardig deel te laten bijdragen. Een belasting van 25% op winsten zou standaard moeten zijn, met een verhoogd tarief van 35% op wat we ‘overwinsten’ noemen – winsten die aanzienlijk hoger liggen dan het marktgemiddelde.
- Personenbelasting
De personenbelasting moet progressiever worden. De zwaardere lasten moeten verschoven worden naar diegenen die het meest kunnen bijdragen. Dit zou kunnen door belastingschijven van 52,5% en 55% voor de hoogste inkomens te herintroduceren.
De concurrentiestrijd tussen werknemers op basis van sociale en fiscale bijdragen, zoals flexi-jobs, moet worden herzien. Dit creëert een ongelijk speelveld en ondermijnt de solidariteit op de arbeidsmarkt.
Inkomensbronnen bundelen
Ten slotte is het essentieel om inkomsten te globaliseren voor de berekening van belastingen. Door alle inkomensbronnen te bundelen zorgen we ervoor dat belastingen rechtvaardiger worden berekend, zonder achterpoortjes of ongelijke behandeling. Dit houdt in dat elke euro telt, en dat iedere euro, ongeacht oorsprong, eerlijk bijdraagt aan het welzijn en de welvaart van onze maatschappij. Zo betaalt iedereen eerlijk zijn lidmaatschap van onze samenleving.